odlučan

Srpskohrvatski

Izgovor

• IPA: /ôdluːt͡ʃan/
• Hifenacija: o‧dlu‧čan

Pridjev

ȍdlūčan (ćirilica о̏длӯчан, određeni vid ȍdlūčnī, komparativ odlučniji)

Značenja:

1. čvrst u odlukama
2. koji je odlučio da nešto učini

Sinonimi:

1. odrešit, samouveren, kategoričan, nepokolebljiv, nepopustljiv, neumoljiv, odvažan, decidiran, siguran, ret. odrešan ret.
2. rešen, spreman, voljan, kadar, gotov, rad, oran, pripremljen, raspoložen, pripreman, sklon, nakanjen, pripravan, rezolutan, zdušan, fig. zagrejan fig., fam. u fazonu fam., presudan presudan

Deklinacija

    oblici pozitiva, neodređeni vid

jednina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		odlučan	odlučna	odlučno
genitiv		odlučna	odlučne	odlučna
dativ		odlučnu	odlučnoj	odlučnu
akuzativ	neživo živo	odlučan odlučna	odlučnu	odlučno
vokativ		odlučan	odlučna	odlučno
lokativ		odlučnu	odlučnoj	odlučnu
instrumental		odlučnim	odlučnom	odlučnim
množina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		odlučni	odlučne	odlučna
genitiv		odlučnih	odlučnih	odlučnih
dativ		odlučnim(a)	odlučnim(a)	odlučnim(a)
akuzativ		odlučne	odlučne	odlučna
vokativ		odlučni	odlučne	odlučna
lokativ		odlučnim(a)	odlučnim(a)	odlučnim(a)
instrumental		odlučnim(a)	odlučnim(a)	odlučnim(a)

    oblici pozitiva, određeni vid

jednina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		odlučni	odlučna	odlučno
genitiv		odlučnog(a)	odlučne	odlučnog(a)
dativ		odlučnom(u/e)	odlučnoj	odlučnom(u/e)
akuzativ	neživo živo	odlučni odlučnog(a)	odlučnu	odlučno
vokativ		odlučni	odlučna	odlučno
lokativ		odlučnom(e/u)	odlučnoj	odlučnom(e/u)
instrumental		odlučnim	odlučnom	odlučnim
množina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		odlučni	odlučne	odlučna
genitiv		odlučnih	odlučnih	odlučnih
dativ		odlučnim(a)	odlučnim(a)	odlučnim(a)
akuzativ		odlučne	odlučne	odlučna
vokativ		odlučni	odlučne	odlučna
lokativ		odlučnim(a)	odlučnim(a)	odlučnim(a)
instrumental		odlučnim(a)	odlučnim(a)	odlučnim(a)

    oblici komparativa

jednina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		odlučniji	odlučnija	odlučnije
genitiv		odlučnijeg(a)	odlučnije	odlučnijeg(a)
dativ		odlučnijem(u)	odlučnijoj	odlučnijem(u)
akuzativ	neživo živo	odlučniji odlučnijeg(a)	odlučniju	odlučnije
vokativ		odlučniji	odlučnija	odlučnije
lokativ		odlučnijem(u)	odlučnijoj	odlučnijem(u)
instrumental		odlučnijim	odlučnijom	odlučnijim
množina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		odlučniji	odlučnije	odlučnija
genitiv		odlučnijih	odlučnijih	odlučnijih
dativ		odlučnijim(a)	odlučnijim(a)	odlučnijim(a)
akuzativ		odlučnije	odlučnije	odlučnija
vokativ		odlučniji	odlučnije	odlučnija
lokativ		odlučnijim(a)	odlučnijim(a)	odlučnijim(a)
instrumental		odlučnijim(a)	odlučnijim(a)	odlučnijim(a)

    oblici superlativa

jednina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		najodlučniji	najodlučnija	najodlučnije
genitiv		najodlučnijeg(a)	najodlučnije	najodlučnijeg(a)
dativ		najodlučnijem(u)	najodlučnijoj	najodlučnijem(u)
akuzativ	neživo živo	najodlučniji najodlučnijeg(a)	najodlučniju	najodlučnije
vokativ		najodlučniji	najodlučnija	najodlučnije
lokativ		najodlučnijem(u)	najodlučnijoj	najodlučnijem(u)
instrumental		najodlučnijim	najodlučnijom	najodlučnijim
množina		muški rod	ženski rod	srednji rod
nominativ		najodlučniji	najodlučnije	najodlučnija
genitiv		najodlučnijih	najodlučnijih	najodlučnijih
dativ		najodlučnijim(a)	najodlučnijim(a)	najodlučnijim(a)
akuzativ		najodlučnije	najodlučnije	najodlučnija
vokativ		najodlučniji	najodlučnije	najodlučnija
lokativ		najodlučnijim(a)	najodlučnijim(a)	najodlučnijim(a)
instrumental		najodlučnijim(a)	najodlučnijim(a)	najodlučnijim(a)

Reference

• „odlučan” u Hrvatskom jezičnom portalu